ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΣΤΑΓΟΝΑΣ!.

του Νάσου Τσαγκανέλη

Πέρασε 6μηνο και οι δόσεις οφειλών

δεν ΚΛΕΙΝΟΥΝ (!)

- Οι επιχειρήσεις κλείνουν κάθε μέρα…

Είναι υπουργοί αυτοί ή «έντρομες σκιές»

μπροστά στους Τόμσεν;

Είναι δυνατόν;

Να μην έχουν (τόσους μήνες) σβήσει τα «μαύρα μητρώα» στο δημόσιο;

Να μην έχουν ακόμη εκδιωχθεί οι χιλιάδες ανήθικοι υπάλληλοι;

ΚΑΙ ΠΟΤΕ;

Τις ίδιες ώρες που ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ οι τρεις «βδέλλες» των δανειστών για τυφλές μαζικές απολύσεις…

Είναι δυνατόν;

Να μην έχουν (επί 6 μήνες) δώσει «φιλί ζωής» -ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΔΟΣΕΙΣ για ληξιπρόθεσμες οφειλές (εφορία-ταμεία) σε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που αργοσέρνονται;

Που κλείνουν. Κάθε μέρα (!!!)

ΚΑΙ ΠΟΤΕ;

Όταν η θηριώδης ανεργία καταπίνει πληθυσμούς ισοπεδώνοντας κοινωνία, σπίτια, πολίτες.

Όταν – άκουσον, άκουσον-  ο τόπος καίγεται για άμεσα έσοδα που ΘΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ τις περιβόητες αποκλίσεις…

Που σημαίνουν «εκτροπή μίσους» με νέα μέτρα. Που δεν αντέχει –και ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να δεχτεί- η σημερινή καταρρακωμένη χώρα.

Είναι δυνατόν;

Να μην μπορούν να βρουν (τόσους μήνες) οι εδώ «φωστήρες» μία ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΛΥΣΗ

που να διαχωρίζει το χαράτσι από την ΔΕΗ;

Δεν καταλαβαίνουν;  Ότι είναι ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ, «αιτία πολέμου»,

η ανανδρία του «σου κόβω το ρεύμα για να πληρώσεις»;

ΚΑΙ ΠΟΤΕ;

Όταν ο βαλλόμενος πολίτης χρειάζεται κάποιο χαμόγελο. Κάποια ενθάρρυνση. Στήριξη.

Και σε καμία περίπτωση εμπρηστικές απαιτήσεις…

Είναι δυνατόν;

Να αναζητούν – και ποτέ να μην βρίσκουν -  το πώς ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα προχωρήσει η λεγόμενη κινητικότητα στο δημόσιο τομέα;

Μέχρι τώρα μηδέν αποτέλεσμα.

Το κράτος «φαραωνικών» διαστάσεων παραμένει ΑΘΙΚΤΟ. Ξέχειλο …

Είναι γνωστοί ποιοι δουλεύουν, ποιοι προσπαθούν, ποιοι «ξενοκοιτάζουν», ποιοι «φλερτάρουν» εύνοιες, και ποιοι βλέπουν μόνο την πάρτη τους!..

Ελάχιστοι, με έργο. Αν όχι ολοκληρωμένο, προχωρημένο. Προβιβάσιμο…

Το ξέσπασμα οργής του πρωθυπουργού «ολοκληρώστε επιτέλους τα θέματά σας»…

Είναι ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ με λήξη χρόνου.

Δίνει, διορία. Έσχατη ευκαιρία.

Όσοι προλάβουν, ίσως κάτι πετύχουν.

πηγη .nasostsaganelis.gr.

Λίγα λόγια για τον συντάκτη 

Ο Νάσος Τσαγκανέλης –η δημοσιογραφική υπογραφή του Αθανασίου Νικολάου Τσαγκανέλια- ανήκει στη νέα γενιά των πολιτικών αρθρογράφων.

Γεννήθηκε στα Λεχαινά της Ηλείας. Είναι παντρεμένος με τη Φάνυ Σάμπου και έχουν δύο γιούς τον Γιάννη και το Νίκο.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες. Από πολύ μικρός -24 ετών- είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Πρωτομπήκε στη δημοσιογραφία από μαθητής της τελευταίας τάξης του Λυκείου στο παλιό «Έθνος» υπό την αρχισυνταξία του κορυφαίου δημοσιογράφου Στέφανου Κρανιώτη. Εργάστηκε σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά. Από το 1970 μέχρι το 1994 ήταν διευθυντής της καθημερινής οικονομικής εφημερίδας «Ημερησία». Στη δεκαετία του ’80 έγραφε το κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ακρόπολις». Με τον τίτλο ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ είχε καθημερινό πολιτικό άρθρο στην εφημερίδα «Αθηναϊκή» τη διετία 1998-2000. Επί σειρά ετών αρθρογραφούσε στην κυριακάτικη εφημερίδα «Το Παρόν».

Πρωτοεμφάνισε και στον αθλητικό τύπο δύο καινοτομίες:

1. Το 1973 ως διευθυντής του μηνιαίου περιοδικού «Εικονογραφημένα Σπορ» που πρώτη φορά στην Ελλάδα όλες οι σελίδες του ήταν έγχρωμες, με πορτραίτα με τη μορφή γιαγαντοαφίσας όπως παρουσιάζονταν στις προηγμένες ευρωπαϊκές εκδόσεις.
2. Το 1984, πάλι ως διευθυντής, εξέδωσε τη δευτεριάτικη αθλητική εφημερίδα «Πρωταθλήτρια» με όλες τις σελίδες της έγχρωμες-όφσετ και τετράχρωμες και –για πρώτη φορά- όλες τις φωτογραφίες-φάσεις από τα ματς.

Το 1987 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο του με τον τίτλο «Πρωθυπουργός Εθνικής Βλάβης» Το 1999 εκδόθηκε το δεύτερο βιβλίο του με τον τίτλο «Σε λίγο θα κρύβονται».

Το 1989 τιμήθηκε με το βραβείο άρθρου από το Ίδρυμα Μπότση και την ΕΣΗΕΑ.

Πρωτοστάτησε το 1993 στην ίδρυση της «Πολιτικής Άνοιξης» υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά. Αν τότε, η Πολιτική Υπέρβαση που είχε τεθεί ως επείγουσα προτεραιότητα για τον τόπο από το νέο κόμμα είχε εισακουσθεί από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις…

Δεν θα είχε φθάσει σήμερα η χώρα στα πρόθυρα της πολιτικής, της ηθικής και της οικονομικής χρεοκοπίας. Που το βαρύτατο κόστος καλούνται πάλι να πληρώσουν οι πολλοί. Οι μη έχοντες. Οι αδύναμοι. Ο μόνιμος εύκολος στόχος των κρατικών ταμείων. Που πάντοτε τα αδειάζουν, χωρίς ποτέ να τιμωρούνται, οι λίγοι μεγαλόσχημοι αετονύχηδες. Που μονίμως απολαμβάνουν πολιτική προτίμηση και ασυλία από ρημαγμένες (και πλέον υπό δικαστική έρευνα) πολιτικές συνειδήσεις.

Share: